Aftellen

Op onze telefoon hebben we alle twee een app die netjes bijhoudt hoeveel dagen het nog duurt tot ons vertrek op 12 april volgend jaar. En vandaag staat die teller op 167 dagen. Het komt nu allemaal wel heel dichtbij.

Tegelijk vertelt die app ons dat we nu 160 dagen getrouwd zijn, en dat is net zolang terug als de terug als de laatste update van deze blog. We hebben in de afgelopen maanden zeker niet stil gezeten, verre van dat. We zijn alle twee nog volop aan het werk, bezig met allerlei voorbereidingsklussen en ons gewone leven in Nederland. Blijkbaar hebben we het zo ‘druk’ dat we geen tijd voor ons blog hebben gehad. Onze wittebroodsweken waren eerder gezonde en degelijke bruine-spelt-boterhamweken, met voorbereidingsklussen en gewoon werk. Het witbrood komt volgend jaar zeker nog wel, maar dan langer dan een paar weken.

In de zomervakantie zijn we met Kolibri naar Denemarken geweest. Een bijzondere ervaring om met ons huis op vakantie te gaan. We hoefden niets in te pakken en geen oppas voor de planten te regelen, we konden zo op weg. Tijdens de vakantie hebben we met Polarsteps onze avonturen bijgehouden (als je op het woord Polarsteps klikt kun je daar ook meelezen en kijken). Het was een geslaagde en prachtige generale repetitie.

We beseffen ons steeds vaker dat het vanaf volgend jaar april anders wordt. Of dat nu gaat over boodschappen bij de Appie om de hoek, een ongepland bezoekje van de kinderen, met vrienden afspreken of hoe we onze dagen gaan invullen als we niet meer naar onze werkplek gaan. Straks gaat dat allemaal anders en komen er andere manieren voor in de plaats. Hoe dat precies gaat weten we nog niet, maar dat maakt het avontuur. Ons kennende gaat het vast niet rustiger worden, er is altijd wel iets te doen of te ontdekken.

Hoe het zo meteen voor ons is om zo ver van onze kinderen, familie en vrienden te zijn weten we ook niet. We kunnen vast regelmatig bellen, appen of face-timen. Maar dat is toch anders dan elkaar in het echt te zien en vast te houden. We hebben in onze plannen altijd rekening gehouden dat we regelmatig naar Nederland zullen gaan. Niet volgens een vast schema, maar wanneer we er behoefte aan hebben of als het thuisfront iets te vieren heeft of hulp nodig heeft. En dat laat zich gelukkig niet plannen.

En andersom kan ook, we hopen dat we tijdens onze reis regelmatig ‘opstappers’ aan boord krijgen. Opstappers zijn mensen die voor een kortere of langere tijd meevaren. Het lijkt ons geweldig om onze avonturen te delen met kinderen, familie of vrienden die bij ons aan boord opstappen. Dat kan voor een langere oversteek van een oceaan zijn, of voor een kortere periode terwijl we van ankerplaats naar ankerplaats hoppen. Omdat we elkaar tussendoor minder vaak ‘even’ zien, hopen we dat dit een mooie manier is om langer en intensiever contact met elkaar te hebben.

Wij worden straks ‘vertrekkers’, dat is hoe mensen worden genoemd die voor langere tijd gaan zeilen. En die vertrekkers vormen samen een wereldje op zich waar ervaren en onervaren vertrekkers verhalen en ervaringen delen. Met eigen bijeenkomsten, facebook groepen en wat er nog meer is. Voor ons een grote bron van informatie en het is natuurlijk erg leuk om gelijkgestemden te ontmoeten. Het lijkt erop dat wij volgend jaar niet de enigen zijn, de facebook groep “Vertrekkers2024” heeft flink wat leden. Alle vertrekkers, oud en jong, gaan door dezelfde stappen als ons en het is mooi om te horen hoe iedereen op zijn eigen wijze alles organiseert. Eind november is er weer een vertrekkersdag in Eemnes en daar gaan we vast mooie en inspirerende verhalen horen.

Ondertussen gaan de voorbereidingen in volle gang door, to-do lijstjes te over. Maar daarover een volgende keer meer.