Kolibri verlaat het oude nest

De vlucht vanaf Düsseldorf naar Samos verliep gladjes, de Corona checks bleken enorm mee te vallen. Sterker nog, niemand heeft de vaccinatieboekjes of QR code bekeken. Op Samos werden we opgevangen door John van John’s car rentals. Een prachtige 7 persoons Fiat Dopla stond voor ons klaar. De Dopla viel bij Hella vooral in de smaak omdat ze qua schoonheid aan de oude Multipla herinnerde en het rijcomfort van haar oude Transporter busje. In elk geval genoeg plek voor 5 volwassenen met idioot veel bagage.
Na aankomst nog even snel iets gedronken op het terrasje aan de haven in Phytagoria en onze Griekse cruising tax / vergunning geregeld via de burgemeester / botenmakelaar. Daarna door naar de scheepswerf in Karlovasi waar Kolibri glimmend en wel op de kant op ons stond te wachten. De werfbaas heeft goed werk geleverd, alle klussen waren boven verwachting uitgevoerd en op tijd klaar. Na een korte inspectie is ze te water gelaten en hebben we Kolibri volgeladen met de bagage en de reservezeilen/dinghy/buitenboordmotor/partyloungematrassen. Ongelofelijk hoeveel bergruimte er aan boord is.
Hella ging met een van de opstappers proviand inslaan en ik heb samen met de twee ander opstappers Kolibri naar de zuidzijde van Samos gevaren. Aan de noordzijde van het eiland zijn geen havens met voldoende beschutting. Het vertrek uit Karlovasi was chaotisch, onuitgepakte tassen rommel in de kajuit en de navigatie apparatuur was nog niet goed geïnstalleerd. Bij de start bijna geen wind maar wel eens forse zeegang, het restant van de dagen storm daarvoor. Door alle stress hadden we alledrie wat last van zeeziekte, als ik eerlijk ben had ik het meeste last. Ben tijdens de trip van 20 mijl niet naar beneden geweest. Wel de laatste puntjes op de i gezet met de nieuwe navigatie apparatuur.
Aanmeren in Phytagoria was een avontuur op zich, eerste keer achteruit aanmeren met Kolibri en een nerveuze en schreeuwende havenmeester aan de kant hielpen niet om de rust te bewaren. Maar uiteindelijk zonder krassen op de boot of het ego van de bemanning aangemeerd.
Zondag de 11e hebben we de proviandering afgerond, we kunnen nu 3 weken doorvaren zonder honger te krijgen. Laatste klusjes op de boot gedaan.  ‘s Avonds met de crew heerlijk op een van de terrasjes gegeten.
Op maandag de 12e hebben we eerst de boot afgetankt, en lang gewacht op de vorige eigenaar die 2 vermiste duiksets nog moest brengen. Uiteindelijk rond 2 uur vertrokken, een tochtje van 20 mijl waar we lang over hebben gedaan. Het doel van die dag was niet bezeild, ruim 30 knopen op de kop en de forse golven haalde de snelheid flink uit het schip. ‘s Avonds in het donker aangekomen in een klein haventje waar we langszij konden aanmeren. Een heel avontuur zo in het donker met een stevig windje in de haven. Maar, dankzij goed samenwerken van de crew ging ook deze aanmeeractie goed. Mijn rug was wel drijfnat van het (angst)zweet, met 16 meter lengte is Kolibri een redelijk grote dame.
De volgende ochtend nog wat zaken aan het schip gecontroleerd en vertrokken voor een traject van 60 mijl. Een tocht die bijna windstil begon en na een mijl of 8 veranderde in een heerlijke zeiltocht met 20 tot 30 knopen wind en forse golven. ‘S Avonds voor het eerst geankerd in een klein baaitje in Paros, midden tussen de mega motorjachten met onderwater lampen, kerstverlichting en bijpassende goude kettingen en dames.
De volgende ochtend om even naar 5 uur vertrokken voor een tocht van zo’n 120 zeemijlen naar de Peloponnese eilanden in het uiterste zuiden van het vaste land van Griekenland. Een verandering van plan doordat het kanaal van Korinthe is afgesloten vanwege herstel werkzaamheden.

Terwijl ik dit bericht schrijf hebben we 10 tot 15 knopen wind en hebben we de halfwinder gehesen. Sfeer aan boord is goed, er wordt een fruitnetje gehaakt en er wordt veel rondom de zeekaarten gefilosofeerd over de beste route richting Sicilië en verder.

Als antwoord op een vraag van mijn schipper Hans van de Fascination hier de grove route naar Medemblik (typefouten voorbehouden)

– Sicilie, Sardinie, Almerimar, Gibraltar, Lissabon, en daar stap ik af. Vanaf Lissabon vaart Hella met een delivery schipper naar Medemblik, en zijn routeplan is nog niet in detail bekend

–