Ik weet niet wat Samos ons wil leren…geduld hebben misschien?
Na een nacht met veel wind (windkracht 6/7) pakten we onze koffers en ontmoetten we de eigenaar bij het bekende koffietentje. We zouden met 2 auto’s naar Karlovasi gaan, de partner van de eigenaar reed met de eigenaar mee en zou de auto mee terugnemen.
We hadden allebei kriebels in onze buik en hadden enorme zin om de boot al varend te leren kennen. Dat is toch waar een zeilboot voor bedoeld is. Bij de Lidl haalden we wat boodschapjes. De rit ernaartoe is een uur en we kennen de weg nu heel goed maar we zijn het ook wel zat om elke keer heen en weer te rijden. Hopelijk nu alleen nog maar 1x terug.
Toen we aankwamen zagen we dat het poetsen van de boot nu eindelijk klaar was. We tilden alle spullen de ladder op en zagen dat er tijdelijke accu’s in zaten. Mooi, de koelkast kon aan.
We zochten de eigenaar op en de werfbaas kwam er ook bijstaan. Helaas deelde hij ons mede dat hij de boot niet in het water zou tillen. Het weer was te onstuimig, te hoge golven en te harde windstoten. Zelfs de vissersboten gingen niet het water op en dat zegt wel wat. Wij konden niet anders dan volgen en de plannen wederom bijstellen. Veiligheid gaat altijd voorop.
Ik leende een stofzuiger en maakte alle hoeken en gaten van de boot schoon. Vooral onder de matrassen lag er aardig wat viezigheid. Ik ontdekte dat de paar vlekken die in het tapijt zitten er makkelijk uitgingen. Alle materialen in de boot zijn van hele hoge kwaliteit, we horen het Amel eigenaren wel zeggen maar we zien nu wat een hoge standaard is gebruikt om deze boten te bouwen. Herman pompte de bilges leeg (een vies klusje). We aten voor het eerst aan tafel en genoten.
We zijn zo blij dat deze boot van ons wordt, we zijn verliefd!
Vannacht slapen we op de boot en PredictWind laat zien dat morgenochtend de wind zal afnemen. Duimen maar weer dat alles meezit…
Ondertussen zijn we al een flink aantal dagen op Kolibri geweest. Ze staat naar onze zin veel te lang op de kant en we kunnen niet wachten om een proefvaart te gaan maken. Zoals Cruyff zei, heb ieder nadeel een voordeel. En het voordeel is voor ons dat wij nu het schip echt in alle rust hebben kunnen bekijken. We denken dat we intussen alle kastjes en luiken wel hebben geopend en bekeken, en dat zijn er op dit schip nogal wat. We hebben zelfs het mangat van de watertank geopend om te kijken of er tekenen van beschadiging te vinden waren. Vanuit het Amel gebruikersforum hadden we gehoord dat als een Amel aan de grond is gelopen dat je dit terug kunt zien aan de bodem van de watertank, hier is bij dit schip het gietijzeren ballastgewicht aan bevestigd. Voor de zekerheid foto’s gemaakt en naar Bill Rouse gestuurd en we kregen al snel een goed bericht terug “All Structural Sound”, maar we mogen de watertanks nog wel een keertje schoonmaken. Op de bodem van de watertank zagen we wat zand dat waarschijnlijk bij het vullen van de tanks is meegekomen.
Kolibri is een bijzonder schip, we hebben in de afgelopen jaren al op heel wat schepen gevaren en ook flink wat schepen bezichtigd maar zo’n Amel Super Maramu is toch wel een buitenbeentje. Wij zien continue kleine en grotere handigheden. En deze variëren van een handig geplaatst afwateringsgootje tot een haakje aan het plafond waar je eenvoudig de luiken van de banken mee open kunt houden. (Natuurlijk hadden we ons al -tig keren afgevraagd waarom er op zo’n rare plaats een haakje zit). Wij vinden het erg leuk om dit soort slimmigheidjes te ontdekken, en volgens meer ervaren Amel eigenaren blijven we ons in de komende jaren nog wel verbazen. Als voorbeeld: toen we vanmiddag de kleine kuiptafel gingen installeren kwamen we erachter dat er een keurig RVS busje in de kuipvloer zit om de poot van deze tafel te borgen en dat de tafel op een eenvoudige en snelle manier aan de stoel van de stuurstand te monteren is. En met een handig bandje zet je de tafel zo vast dat je nog steeds de vloer van de cockpit omhoog kunt doen om bij het motorruim te komen. Vandaag ook een nog verdere uitleg van de meeste elektrische systemen aan boord gehad van de vorige eigenaar. Op zich spreekt alles voor zichzelf, weliswaar in het Frans maar toch wel duidelijk. Het is wel wennen dat er diverse schakel- en zekeringspanelen door de hele boot zitten en niet centraal bij de navigatiehoek. De schakelaars en zekeringsautomaten zitten altijd dicht bij de verbruikers. Dus met logisch nadenken vindt je ze altijd.