Vandaag is het dan eindelijk zover, we gaan Kolibri in levenden lijve zien. In een slakkengangetje zijn we achter de eigenaar aangereden en na een uur tuffen waren we dan op de jachtwerf waar Kolibri al een tijdje ligt. De eerste blik op Kolibri was positief, het schip ziet er op de kant handelbaar en solide uit. De anti-fouling was netjes aangebracht en de schroef glom ons tegemoet. Het viel tegen dat er nog veel klussen aan de boot moeten gebeuren. De romp was nog niet gepolijst, het dek en de opbouw waren rood van het Sahara zand dat er is opgewaaid. Maar toen we daardoor heen konden kijken zagen we Kolibri voor wat ze werkelijk is, een eerlijk en degelijk schip. Het schip is mechanisch keurig en vakkundig onderhouden en niet kapot geklust. Benedendeks is de boot netjes, bijna geen schroefgaatjes van oude handige gadgets. Gewoon net en degelijk. De kleur en het design van de bekleding is niet echt onze smaak, maar zeker niet lelijk en het is een zware en oerdegelijke stof en de bank zit heerlijk.
We hebben al met al een flink aantal uren op de boot rondgebracht, alle laadjes geopend, proefgelegen op de bedden en gewoon lekker rondgeneusd. En natuurlijk hebben we wat dingen gevonden die nog niet in orde zijn, op het dek een paar plekjes gevonden waar de gelcoat is beschadigd, maar wat is het een mooie boot. Dit is onze droomboot waarmee we samen op reis willen.
Net als de huidige eigenaar zijn wij tweeën ook emotioneel, het is zo’n grote stap en onwerkelijk om alle uren van zoeken, dromen en rekenen nu in werkelijkheid te zien en te voelen en ons voor te stellen hoe het is om op Kolibri te wonen en te reizen. We zijn er alle twee beduusd van.