Blog SY-Kolibri.com

Het einde van de lijst klussen die gedaan moeten worden voordat we kunnen vertrekken komt in zicht. Er is iets niet goed gegaan met het versturen van de marifoon naar Medemblik. Er was een verkeerde letter in de postcode gezet dus ging de partij weer retour naar Almere. Ik belde of ze alles op voorraad hadden en we besloten dat het het snelst was als ik heen en weer reed via Sint Pancras (Bikkel gaat logeren bij mijn ouders) daar nog de laatste dingen regelde (vouwstoelen waren bij de buren afgeleverd). George Kniest had ook nog korting op kleding dus nam ik nog wat polo’s voor Herman mee en kocht zelf twee jurkjes en een t-shirt. Op de terugweg deed ik boodschappen om de voorraad op de boot voor de komende weken aan te vullen. Het is zo fijn dat we zo veel opbergruimte hebben, die vijf boodschappentassen zijn zo weggeborgen en dan is er nog heel veel ruimte over.

Op de boot waren ze ondertussen hard aan het werk. Als eerste moesten alle verstagingen nog op spanning gebracht worden. Eén voor één steeds een stukje strakker. De Loose stagspanningsmeter bleek een goede investering te zijn. De jongens werden in de mast gehesen om nog wat dingen te monteren en de beugels voor de spinakerbomen werden teruggeplaatst. De Walker Bay bijboot maakten we vast op het voordek, we haalden de kussens voor het achterdek op, vulden water bij en keken naar het weer. 

De eerste officiële dag van onze vakantie die niet verloopt zoals we gehoopt hadden. De planning was om nu onderweg te zijn naar het Verenigd Koninkrijk voor een vakantie aan de Engelse zuidkust. Zoon Pepijn en een vriend van hem zouden de eerste week meegaan om de oversteek te maken en te genieten van het leven aan boord (en van ons natuurlijk).

Maar…niets loopt zoals je het plant als je aan het klussen bent op een boot. Enkele weken terug zijn we begonnen met het vervangen van de verstaging. Een hele klus waar we geen lokale professional voor konden vinden. Dus besloten we het zelf te doen, alleen de hoogtevrees van Herman kon roet in het eten gooien vandaar dat we op zoek gingen naar iemand die handig was en geen moeite had om op grote hoogte (20 mtr plus) te werken. 
Bij rigging leverancier ACMO zijn maanden terug de staaldraden besteld, we hoefden alleen maar het rompnummer door te geven, wat een gemak, alles werd op maat voor ons schip gemaakt! Gelukkig mochten we ze bij het Vooreiland laten bezorgen want het was een heel pallet vol met goed gewicht. 

Herman had in zijn hoofd al een heel plan gemaakt en al maanden, zo niet langer had hij het web en het Amel forum afgespeurd naar informatie die hij kon gebruiken. Bill Rouse helpt ons ook nog steeds op afstand en is een grote vraagbaak die altijd een antwoord heeft op je vraag.

We vonden een man waar Herman mee had gewerkt, hij wilde ons helpen. De eerste avond lukte het om vier stagen van de bazaanmast te vervangen. Het verwijderen van de splitpennen van de oude stagen koste veel moeite en tijd. Herman en ik hebben daarna nog twee stagen samen vervangen met Herman in de mast (hij was niet bang). De grote mast zelf in klimmen zagen wij niet zitten en omdat diegene die zou helpen niet kon vonden we de broer van een goede vriend bereid om ons verder te helpen. De eerste dag met hem vervingen we er vier en de dag erna nog eens twee. Nu moet de achter en voorstag van de hoofdmast nog en de ‘mussenstag’ die de twee masten verbindt en die als antenne fungeert.

Er was veel voorwerk gedaan samen met Piet, de vader van Herman, om de grote mast rechtop te houden. Het voorstag verwijderen was een flinke klus want je hebt te maken met het furlingsysteem (rolsysteem). Het voorstag loopt door dit systeem, een lange aluminium holle buis met aan de onderkant de rolfokmotor. Toen we die op de kant hadden liggen zagen we dat er losse draden uitstaken wat betekende dat de verstaging kapot was. Toen we de verstaging eruit wilde trekken schrokken we enorm, van binnen zaten er nog veel meer strengen los en was het een warboel van losse staaldraden. We beseften dat het heel goed was dat we de stagen aan het vervangen waren want met een storm waren we zeker in de problemen gekomen. Na ongeveer vijf meter lukte het niet meer om het stag er verder uit te krijgen. Wat een pech… dit was een grote tegenslag. 

Herman en zijn vader verzonnen een manier om de vastgelopen staaldraad uit het aluminium profiel te verwijderen. Op maandag zou een hulpmiddel gemaakt worden door iemand die ons vaak helpt als iets van metaal gemaakt moet worden. Helaas bleek het metaal te bros te zijn, dus weer een dag verlaat. We worden meteen al geconfronteerd met het feit dat een klus op de boot nooit vlekkeloos verloopt en vaak veel meer tijd kost. Gelukkig hadden we ons mentaal al voorbereid op tegenslag waardoor we ons er redelijk makkelijk bij neer konden leggen. Uitvaren zonder dat je kunt rekenen op de veiligheid van je schip is geen optie voor ons. We gaan zien wat morgen brengt, gelukkig hebben we hulp van vakmannen.

Gisteren hebben we aan het eind van de middag een start gemaakt met het schoonmaken van de romp, die is enorm vies. Aan bakboord zit de uitlaat van de motor en zit een hele grijze sluier. Ronde de waterlijn is het geel van de kalk. Van de buren hoorden we van het systeem Permanon en nadat ik mij erin verdiept had en gebeld met de leverancier heb ik wat middelen aangeschaft. In fasen maak je de romp weer helemaal schoon, tot in de poriën. Hierna breng je een middel aan wat nano-deeltjes heeft en de ‘openingen’ in de romp weer opvult en ervoor zorgt dat er niet meteen weer vervuiling in kan gaan zitten. Daarna is het een kwestie van onderhoud met een minder kostbare boatshampoo van Permanon.

Het eerste resultaat met de pasta is in ieder geval bemoedigend al hebben we nog niet eens de helft aan bakboord kunnen doen. Rustig elke keer een beetje schoonmaken en dan komen we er wel.