Na een heerlijke tocht met veel motoren van Sicilië naar Sardinie samen met Hella lijkt het alsof we een verstekeling aan boord hebben. En deze verstekeling luistert vast naar de naam Murphy. Tijdens de tocht was hij er zeker weten nog niet, en bij het achteruit aanmeren in de marina van Teulada was ie er ook nog niet. Hella en ik voelen ons goed op Kolibri en we kunnen haar met z’n tweeën prima varen.
Maar tijdens de eerste nacht in deze marina heb ik mijn knie ernstig verdraaid met naar het naar bed gaan. Zo ernstig dat ik niet meer kon lopen. Dankzij een bijzondere aardige buurman hebben we via via via aan een osteopaat gevonden die me nu zover heeft opgelapt dat ik weer over het dek kan hinkelen. Een hele vooruitgang maar zeker nog niet genoeg. Hopelijk is het morgen goed genoeg om de oversteek naar de zuidkust van Spanje te maken. Voel me een wat kreupele oude man die les krijgt in geduld.
Verder kregen we vanochtend een mailtje van de schipper voor het tweede deel van de reis. Hij heeft zich on gezondheidsredenen afgemeld en we mogen dus een nieuwe schipper zoeken. De crew van opstappers voor het tweede deel zoekt actief mee, net als mijn vader in Medemblik. Het komt vast goed, maar maakt alles wel wat lastig.
Het goede nieuws van deze tegenslagen is dat we een bijzonder aardige botenbuurman Daniel hebben ontmoet. Hij ligt al langer in deze marina met zijn Bavaria 46 die hij uit Nederland hier heen heeft gevaren We mogen zijn auto lenen om boodschappen te doen en hij helpt ons met raad, daad en lokale contacten. Zo is er nu een monteur naar een olie lek van de motor aan het kijken. Nu we toch op mijn kreupele lijf hier moeten wachten, kunnen we dat klusje maar gehad hebben.
We zeiden vanmiddag tegen elkaar dat dit het ‘vertrekkersleven’ is, plannen maken en die bijstellen zodra er zich iets voordoet. Maar bovenal niet vergeten ondertussen te genieten.
Nadat het olielek was opgelost lieten we de motor proefdraaien en dat ging niet goed. Na een paar minuten stopte de motor ermee. Na lang, lang, lang zoeken kwamen we erachter dat er een knik een een dieselaanvoerslang zat die ervoor zorgde dat er brandstof tekort ontstond. Nadat de slang is vervangen draaide de motor weer als een zonnetje.
Met hulp van de opstappers voor deel twee van de reis hebben we een nieuwe schipper gevonden, een ervaren Spanjaard waar we vertrouwen in hebben.
Vanochtend, de 28e juli zijn we vertrokken uit Tueleda Marina op Sardinie en we verwachten komende zondag aan te komen in Almerimar.
Terwijl ik dit blog schrijf zeilen we met een bakstagwindje richting ons doel. En wat zeilt Kolibri mooi, hier is ze voor gemaakt.
We knijpen onszelf regelmatig in onze arm, wat een droom leven we nu. Gelukzalig zeilen.