Vandaag zijn we om 13.00 uur aangekomen in Brighton Marina nadat we gisteravond om 21.30 vanuit Ramsgate vertrokken zijn. Het plan was om om 20.00 uur de trossen los te gooien maar de heerlijke curries bij een klein Indiaas restaurantje en de forse regenbui die ons overviel toen we daar de deur uitliepen (HELP… de luiken stonden nog open!) maakte dat het toch wat later werd.
In het donker wegvaren in een vreemde Marina waar weinig manoeuvreerruimte is blijft niet ons favoriet. We hielpen allemaal mee en kwamen netjes de vaargeul in waarna we na een paar tonnen gevolgd te hebben naar het zuiden afbogen terug het Kanaal in. Als eerst hadden Herman en Mischa drie uur de wacht. Herman en ik wisselde elkaar elke drie uur af en de jongens namen elk een wacht van twee uur op zich zodat we steeds een andere samenstelling hadden. Dit is fijn want aan het eind van je wacht word je wat moeier en een fris iemand zorgt ervoor dat je weer alerter wordt.
De groep aan ferries die iedere 10 minuten aankomen en vertrekken bij Dover tijdens onze passage bracht wat gezonde spanning me zich mee. Verder was het vrij rustig. De stroom hielp ons flink mee en de snelheid lag tegen de 7 knopen. Later in de nacht nam de wind af tot 5-6 knopen en nadat de snelheid onder de 3,5 knopen kwam hebben we de motor bijgezet want het tij begon ook tegen ons te keren. Doorvaren tot na Brighton zat er niet in vanwege de stroming en de wind die aan het eind van de middag zou gaan draaien. Gelukkig hadden Vincent en ik al gereserveerd in Brighton (want we hadden gehoord dat de haven misschien dicht was vanwege baggerwerkzaamheden) dus konden we via de VHF ons boxnummer ontvangen en direct doorvaren.
We verdeelden de taken en besloten achterwaarts in de box te varen met aan één kant een vingersteiger en de andere een motorjacht. Eenmaal in zijn achteruit bleek de boegschroef niet te werken, je hoorde hem wel maar hij had geen kracht. Met wat zweetdruppels en samenwerking lukte het ons de tweede poging al om Kolibri veilig in de box te krijgen. Herman gebruikte het effect van de roerwerking, gelukkig had hij dat vaak kunnen oefenen op onze vorige boot, de FeelingGood!
Toevallig kwam er een andere eigenaar van een Super Maramu naar ons toe om wat lijnen aan te nemen, hij ligt ook in deze haven.Herman had bijna niet geslapen dus die ging wat bijslapen terwijl de jongens naar de pier en het strand gingen. Ik zag dat er een wandel- en fietspad onderaan het klif liep en had het plan om met het fietsje bovenlangs terug te gaan. Het was heerlijk weer en ik nam mijn boek mee. Het was leuk om de omgeving te verkennen.
Omdat we ons zorgen maakten dat we de boegschroef verloren waren wilden we onder water kijken. Toen ik binnen keek zag ik de pin er nog inzitten! We begrepen meteen wat er gebeurt was. Ik had Pepijn niet de opdracht gegeven om de pin eruit te halen. Als Herman en ik samen zijn dan is onze routine dat ik dat altijd check. Op het IJsselmeer laten we de pin er vaak uit omdat je kortere tochten maakt maar op zee hadden we hem natuurlijk erin gedaan. Gelukkig kwamen we er goed van af, anders hadden we er weer een klus erbij gehad.