Zondag hadden we een luie dag die uiteindelijk werd verlengd met de maandag omdat we te laat opstonden en te langzaam op gang kwamen om het tij nog te halen. We deden nog wel een dappere poging om te gaan, we gooiden los maar na een paar honderd meter voelde het toch niet goed en keerden we om. We beseften dat Kolibri ons huis is wat we misschien riskeren en dat is het niet waard. Vast komen te zitten op een drempel met afgaand tij is niet iets wat je wil wagen.
Ik ben nog op de sup weggeweest. De stroom was opgaand dus ging ik er tegen in vlak langs de rand van waar het land droog was gevallen. Dit was modderachtige slik dus stapte ik maar niet af. Het is heel rustgevend om zo op de rivier te zijn.
We besloten de Blue Bell in Emsworth te bezoeken voor het avondeten. Buiten op het terras was er nog een plekje. Herman ging met de dingy en ik met de sup. We lieten de dinghy en sup aan een slot achter, dat was best spannend omdat er heel veel mensen in dit dorpje rondwandelen en op en rond het water bezig zijn. Gelukkig vonden we alles in goede staat weer terug. Met volle buiken, we hadden ook een heerlijk toetje genomen, keerden we terug naar de boot. Het was rustig weer en de stilte en rust op het water was opvallend en heel fijn. Wat een bijzondere omgeving is dit, we genieten er volop van. De rivier die elke 6 uur volstroomt en land onder water zet en daarna weer leegloopt en het landschap totaal verandert, vogels, planten komen tevoorschijn. De mensen hier zijn een met hun omgeving, er gebeurt van alles op het water en dat is erg leuk om te zien.
De volgende ochtend verliep het vertrek rustig en kalm, alsof we vaker samen varen. We hebben sinds kort “Marriage Savers”, een grappige uitdrukking voor een koptelefoon met microfoon. Bij aan- en afmeren hebben we alletwee zo’n “Madonna” headset op. Het ziet er misschien wat bijzonder uit, maar het helpt ons om als een geolied team het schip zonder stem verheffen en schade aan te meren.
Nadat we het havengebied van Chichester waren uitgevaren zijn we de Solent (het water tussen het vaste land en the Isle of Wight) verder naar het west afgevaren. Helaas was er te weinig wind om te kunnen zeilen maar met hulp van de stroming en de ijzeren fok kwamen we net na de middag aan in Yarmouth. Een prachtig oud stadje met een getijde haven waar de schepen net als op Terschelling gestapeld worden tot er echt niets meer bij kan.