Gisteren was een dag met veel emoties. Het is tot ons doorgedrongen dat het moeilijk is om te rekenen op gemaakte afspraken en het vlotjes regelen van zaken. Op de scheepswerf kwamen we erachter dat de batterijen pas gisteren waren besteld, en de werfbaas was niet op de hoogte van een aantal klussen. Na een aantal dagen krijgen we langzaam maar zeker het verhaal achter het verhaal te horen.
We hebben er een onbestemd gevoel over, en besloten naar een strandje te rijden om goed met elkaar te overleggen wat nu wijs was om te doen. Herman belde met zijn vader voor extra advies en we maakten met elkaar een nieuw plan. Met de makelaar en werfbaas zijn goede afspraken te maken. We besloten met de werfbaas een complete lijst te maken van alles wat er nog gedaan moest worden. Dat bedrag wordt dan van de koopprijs afgetrokken. Zo zijn we niet meer afhankelijk en ontstaat een een duidelijke situatie.
Eenmaal terug in Pythagoreio zochten we de makelaar op om voor te leggen wat wij bedacht hadden. Ons gevoel was heel sterk; de eigenaar wil zijn boot verkopen dus zal hij wel moeten bewegen. Zo niet, dan laten we Kolibri schieten. Met deze energie konden we de makelaar overtuigen en zag hij ook in dat het voor alle partijen de beste oplossing was. Hij belde meteen met de werfbaas en we spraken af om elkaar de volgende avond bij het huis van werfbaas te treffen en dan de precieze kosten door te nemen zodat op zondag de makelaar dit aan met de eigenaar kan worden besproken.