Rasse schreden

Gisteren was het 21 maart, de lente heeft zijn entree gemaakt en dat merken we direct als het zonnetje schijnt en we heerlijk in de kuiptent kunnen zitten. We zijn de winter goed doorgekomen dankzij onze vaste warmtebron, de kachel. Wat een verschil heeft dat gemaakt! Een comfortabel klimaat aan boord is toch wel heel belangrijk hebben we gemerkt. Tegelijk is daardoor het vocht ook beter onder controle gekomen. We zijn blij met deze investering.

En verder… we zijn aardig druk want we hebben onze planning in elkaar geschoven. In december hebben we de koppen bij elkaar gestoken en zijn we gaan rekenen; financiën, to-do lijst, planning én ons gevoel laten spreken.
Conclusie: we gaan er alles aan doen om eerder weg te kunnen, we zien geen geldige reden meer om ons vertrek uit te stellen. Het voelt nog heel onwerkelijk maar tegelijk ook opwindend en bij vlagen beangstigend.

Aan het eind van onze zomertrip naar Engeland heeft Herman mij ten huwelijk gevraagd. Niet tijdens een romantische zonsondergang maar onderaan de trap, in de kajuit, na 48 uur zeilen, stinkend en moe. Over mijn antwoord hoefde ik niet lang na te denken, ik zei natuurlijk ‘ja’.
Op 20 mei 2023 vieren we deze feestelijke dag met alle mensen die ons lief zijn. In Medemblik met muziek, een drankje en een hapje en hopelijk veel lachende gezichten:-)

Wonen en het plan om een grote reis te maken leveren heel veel lijstjes op. We maken grote brokken, delen de brokken op in kleinere brokken en proberen dingen waar we aan beginnen, af te maken. Natuurlijk lopen er meerdere sporen en de verleiding om je te verliezen in randzaken is vooral voor mij een uitdaging.
Wat hebben we geregeld?

* De ltihiumcellen en toebehoren (laders, omvormers en kabels) zijn besteld.
* De nieuwe zonnepanelen die ons van voldoende energie gaan voorzien zijn onderweg.
* Onze Sailrite is binnen, dit is een naaimachine waarmee we straks zelf de zeilen kunnen repareren, tentdoek kunnen verwerken en allerlei zwaar naaiwerk kunnen verrichten.
* Onder het kopje ‘veiligheid’ vallen de reddingsvesten, life-lines, EPirbe en noodbakens voor in onze reddingsvesten. Deze staan klaar in het winkelmandje.
* De nieuwe dinghy, een Highfield Classic 310 wordt speciaal voor ons in marine blauw gemaakt. In mei zal hij geleverd worden, we kijken er beide naar zijn komst uit (of is een dinghy ook een zij?). Dit wordt ons belangrijkste vervoermiddel om aan wal te komen als we voor anker liggen, we hebben dus voor een zeer degelijk model gekeken wat gemaakt is met een vaste aluminium bodem en tubes van hypalon.
* Een nieuwe koelkast zoeken was een hoofdpijn dossier waarin we steeds vastliepen in wat onze wens was (2 lades), wat er qua maat paste en de prijs die we ervoor moeten betalen. Iemand vroeg ons of we al overwogen hadden naar 220V koelkasten te kijken. Dit was een nieuwe opening om een geschikt model te vinden en afgelopen weekend hebben we de knoop doorgehakt. We hebben een tafelmodel Liebherr (met klein vriesvakje) gekocht die binnenkort geleverd wordt. Een belangrijk voordeel; hij is NoFrost, zeer ruim en stil.

En dan was er nog het afscheid van onze trouwe viervoeter Bikkel, dit kwam eerder dan gepland en heeft ons beide aangegrepen. Toen we op de boot gingen wonen waren we ons bewust dat dat voor Bikkel aanpassen was. Tijdens onze werkdagen zou hij langer alleen zijn en minder bewegingsvrijheid hebben. Met zijn mandje in de kuip en de rits een stukje open kon hij rond het dek wandelen en een plasje doen. Met de vorst lieten we hem binnen waardoor we ons toch schuldig voelden.
Uit onverwachte hoek kwam de vraag of Bikkel overgenomen kon worden en hoewel dat de eerste week veel weerstand en verdriet bij ons opriep zagen we in dat het voor Bikkel veel beter zou zijn. Een hond hoort zich vrij te kunnen bewegen, vaak mensen om zich heen te hebben en aandacht te krijgen en alledrie lukte steeds minder goed.
We missen ons Bikkeltje nog vaak maar weten dat hij de harten gestolen heeft van zijn nieuwe baasjes, want dat is wat hij met iedereen doet. Bikkel, het ga je goed!

Al de klussen en bestellingen die ik eerder noemde gaan tussen de bedrijven door terwijl we beide hard aan het werk zijn en Herman heel wat tijd in Roemenië doorbrengt voor zijn werk. De stip aan de (nabije) toekomst en de wil om samen deze klus te klaren zijn onze drijvende kracht.
Dat woordje ‘samen’ had voor ons altijd al veel betekenis maar nu nog meer. Natuurlijk door ons huwelijk wat eraan komt maar nog meer doordat we veel tijd besteden om elkaar te begrijpen in het proces wat we nu gaan. Kiezen om buiten de gebaande paden te leven doet wat met je en ook in je relatie met elkaar. In een podcast die we laatst luisterden (https://pca.st/pnd3d7bz) werd mooi duidelijk dat je drie dingen hebt om je op voor te bereiden; je boot, de veiligheid en je relatie met elkaar. Vaak wordt dit laatste punt vergeten waardoor stellen er na een paar maanden achter kunnen komen dat samen voor langere tijd op een boot verblijven, onder niet altijd makkelijke omstandigheden, niet lukt. Wij hopen, door er nu al bewust mee bezig te zijn, dit in ieder geval een onderwerp van gesprek is zodat we al veel verwachtingen en ergernissen uitgesproken hebben.
Onze kracht is het in gesprek blijven en we denken dat we daardoor samen heel ver kunnen komen. Figuurlijk en letterlijk.