Blog SY-Kolibri.com

Goedemorgen Cascais – Lissabon. Na een pittige tocht met 5 tot 7 Bft wind uit het noorden en forse golven uit het noord-westen, komen wij aan in Lissabon. Nog een paar mijl varen en leggen we haar aan in de marina van Oeiras. Een klein plaatsje tussen Cascais en Lissabon.

Met de aankomst van Kolibri in Lissabon is een einde gekomen aan het eerste deel van de thuisreis van Kolibri. Dit was een tocht waarin we Kolibri meer hebben leren kennen, waar we nog meer vertrouwen in ons schip hebben gekregen. Maar ook een tocht waarin we voor het eerst hebben kunnen ervaren hoe het is om voor langere tijd samen te varen, en dat smaakt naar meer. Met Kolibri gaan we onze dromen waarmaken.

De 3e korte stop was vandaag in Ayamonte. Een klein plaatsje op de grens van Portugal en Spanje. Hier hebben we schipper Jose opgepikt die het stokje van mij als schipper overneemt in Lissabon. Hij vaart Kolibri dan met Hella en een crew van 3 opstappers naar Medemblik.

Record stop-over in Gibraltar. Als zuunige Hollanders konden we de diesel van 0,80 € de liter niet aan stuurboord laten liggen. Alsof het gepland was de tank bijna leeg gevaren en 500 liter bijgevuld. De komende rustige wind in het stuk naar Ayamonte heeft ons doen besluiten om gelijk door te varen. Hier pikken we de schipper op die Hella, Kolibri en de crew naar Nederland gaat varen. Bizar was de plaats van dit tankstation, pal naast de start- en landingsbaan van de luchthaven. Nu hebben we Happy Hour aan boord. Een hapje, een oorlam en Pink Floyd volop op de stereo. Het is goed zo…

Na een prachtige tocht vanaf Formentera zijn we vandaag kort in Almerimar geweest. We hebben hier een van de eerste opstappers voor deel twee van de thuisreis opgepikt. In de paar uur die we in deze haven waren hebben we een aantal klusjes en boodschappen gedaan. We hebben de afdichting van de roerkoning iets nagesteld, het elastiek van de kraanlijn vernieuwd en het scharnier van de toiletbril van de voorste natte cel vervangen. Ons proviand is weer wat aangevuld en na 4 uurtjes zijn we vertrokken richting Gibraltar waar we morgen aankomen. Er is nu een weergaatje dat we niet willen missen. (Het weergaatje betekend geen sterke tegenwind, maar helaas wel weer een traject om te motorzeilen. De Middellandse zee wordt voor ons zo wel de Motorlandse zee…) Maar, een paar uur na vertrek kregen we een paar zeer welkome meezwemmers. Zo mooi en ontroerend om dolfijnen rond de boeg te zien zwemmen.

Vasteland van Spanje in zicht. Na een prachtige tocht van Formenta varen we nu voor de kust van Cartagena. We stoppen hier niet maar gaan door naar Almerimar, we verwachten daar morgenmiddag aan te komen. Vannacht een stevige wind gehad met een steeds toenemende swell. Als bemanning leren we steeds meer op Kolibri te vertrouwen. Slapen was met de forse swell wel een uitdaging, maar dat hebben we vandaag overdag ingehaald.

Een onverwachte, maar welkome stop op Formentera. De wind verwachting voor de laatste 2 dagen van onze trip van Sardinie naar Almerimar in Spanje lieten een onprettige en onbezeilde koers zien met veel motoren. De verwachting is dat de wind in dit deel van de reis in de komende uren gaat draaien, wat voor een veel prettiger en snellere tocht zal zorgen.

Dus hebben we besloten om een pauze van een kleine 24 uur in te lassen. We zijn gisteravond om een uur of 5 hier zeilend aangekomen. Toen we het anker hadden neergelaten hebben we de bijboot in het water gelaten, de buitenboordmotor geinstalleerd en zijn we naar een dorpje gemotord waar we heerlijk hebben gegeten en wat kleine boodschapjes hebben gedaan. Wat een wereld van verschil tussen onze kleine wereld op de boot en een ‘bruisend’ toeristen dorpje met veel flanerende en hip geklede mensen.

De zeiltocht van Sardinie naar hier was prachtig, voor het grootste deel heerlijk aan de wind gezeild. En wat zeilt Kolibri heerlijk, stabiel en vlot snijdt ze door het water. Het is zeker geen wedstrijdzeiler, maar deze dame maakt toch een behoorlijke snelheid. En we blijven ons verbazen over het gevoel van veiligheid en stabiliteit van Kolibri. Natuurlijk rolt ze als er flinke dwarsgolven zijn, maar in alles is het een stevig en veilig schip. Een heel ander gevoel dan op onze vorige boot.

Dus voor vandaag, lekker luieren, schoon schip maken en dan later vandaag anker op en door naar Almerimar.

Na een heerlijke tocht met veel motoren van Sicilië naar Sardinie samen met Hella lijkt het alsof we een verstekeling aan boord hebben. En deze verstekeling luistert vast naar de naam Murphy. Tijdens de tocht was hij er zeker weten nog niet, en bij het achteruit aanmeren in de marina van Teulada was ie er ook nog niet. Hella en ik voelen ons goed op Kolibri en we kunnen haar met z’n tweeën prima varen.

Maar tijdens de eerste nacht in deze marina heb ik mijn knie ernstig verdraaid met naar het naar bed gaan. Zo ernstig dat ik niet meer kon lopen. Dankzij een bijzondere aardige buurman hebben we via via via aan een osteopaat gevonden die me nu zover heeft opgelapt dat ik weer over het dek kan hinkelen. Een hele vooruitgang maar zeker nog niet genoeg. Hopelijk is het morgen goed genoeg om de oversteek naar de zuidkust van Spanje te maken. Voel me een wat kreupele oude man die les krijgt in geduld.

Verder kregen we vanochtend een mailtje van de schipper voor het tweede deel van de reis. Hij heeft zich on gezondheidsredenen afgemeld en we mogen dus een nieuwe schipper zoeken. De crew van opstappers voor het tweede deel zoekt actief mee, net als mijn vader in Medemblik. Het komt vast goed, maar maakt alles wel wat lastig.

Het goede nieuws van deze tegenslagen is dat we een bijzonder aardige botenbuurman Daniel hebben ontmoet. Hij ligt al langer in deze marina met zijn Bavaria 46 die hij uit Nederland hier heen heeft gevaren We mogen zijn auto lenen om boodschappen te doen en hij helpt ons met raad, daad en lokale contacten. Zo is er nu een monteur naar een olie lek van de motor aan het kijken. Nu we toch op mijn kreupele lijf hier moeten wachten, kunnen we dat klusje maar gehad hebben.

We zeiden vanmiddag tegen elkaar dat dit het ‘vertrekkersleven’ is, plannen maken en die bijstellen zodra er zich iets voordoet. Maar bovenal niet vergeten ondertussen te genieten.

Nadat het olielek was opgelost lieten we de motor proefdraaien en dat ging niet goed. Na een paar minuten stopte de motor ermee. Na lang, lang, lang zoeken kwamen we erachter dat er een knik een een dieselaanvoerslang zat die ervoor zorgde dat er brandstof tekort ontstond. Nadat de slang is vervangen draaide de motor weer als een zonnetje.

Met hulp van de opstappers voor deel twee van de reis hebben we een nieuwe schipper gevonden, een ervaren Spanjaard waar we vertrouwen in hebben.

Vanochtend, de 28e juli zijn we vertrokken uit Tueleda Marina op Sardinie en we verwachten komende zondag aan te komen in Almerimar.

Terwijl ik dit blog schrijf zeilen we met een bakstagwindje richting ons doel. En wat zeilt Kolibri mooi, hier is ze voor gemaakt.

We knijpen onszelf regelmatig in onze arm, wat een droom leven we nu. Gelukzalig zeilen.

De eerste week op Kolibri zit er op. Het was met het weekje wel. Bij aankomst op Samos was het voor iedereen volop aanpakken om het schip klaar te maken voor vertrek. Voor ons beiden kwam hier al het keiharde werken van de afgelopen maanden samen. De stress van de aankoop van de boot in mei, het afwerken van eindeloze lijstjes en het regelen van papierwerk met allerlei bureaucratisch instanties. Ons leven stond volop in het teken van Kolibri, met weinig tijd voor ontspanning en elkaar. Na de eerste dagen zeilen viel veel van deze spanning weg, en kwam er tijd voor genieten van de boot en de reis. We hebben, zeker dankzij onze opstappers een mooi begin aan onze reis kunnen maken. Voor de opstappers was het niet altijd makkelijk om met onze stress en ontlading om te gaan maar met een kwinkslag en optimisme hebben we het samen goed gehad. Zonder de opstappers waren we niet zover gekomen. In Sicilië zijn de opstappers van boord gegaan en gaan wij met z’n tweeën de reis vervolgen. Door de goede ervaringen en lessen van de eerste week hebben we er alle vertrouwen in dat het goed zal gaan.

In de eerste week viel de snelheid van de boot onder motor, tegen wind en golven fors tegen. We maakten bij zwaardere tegenwind een lage bootsnelheid. Op Sicilië hebben we de turbo van de motor vervangen door een reserve turbo die we al op Samos hadden gekocht. En niet voor niets, de oude turbo stond vast. Hierdoor misten we ruim 30% van het motorvermogen, wat de lage snelheid onder motor verklaard.

Over een uurtje vertrekken we voor een tocht van zo’n 3 dagen naar Sardinië, deels bezeild en voor een groot deel weer motoren. Lang leve de Middellandse zee….. We zijn beiden benieuwd hoe het is om met z’n tweeën de tocht te maken. Wordt vervolgd.