Van alles het laatste, laatste keer eten aan de keukentafel, laatste keer grasmaaien, laatste keer naar de brievenbus. Nog een paar dagen ’het laatste’ en dan begint ’de eerste dag van het nieuwe’.
De laatste week in ons huis is bijzonder. Niet alleen omdat we gaan verhuizen, maar ook omdat we allebei tussendoor nog een weekeinde weg gaan. Hella met haar 3 kinderen naar Barcelona en ik met mijn 4 zoons naar het andere einde van het Iberische schiereiland, Lissabon. Alletwee apart (maar toch samen) op pad met onze kinderen, bijzonder om te zien hoe ze alle 7 hun weg in het leven vinden. Elk kind uniek, met zijn eigen uitdagingen en triomfen. Even samen met de kinderen op pad, vlak voor onze grote stap naar het kleiner wonen voelde goed. Ook een soort van afsluiting, de kinderen laten zien dat ze meer en meer op eigen benen staan. Het grote opvoeden is voorbij.
En na een weekeinde tapas, bier, lachen en wandelen is er de keiharde werkelijkheid : over 7 dagen is de sleuteloverdracht. Alletwee mogen we van deze 7 dagen ook nog een paar dagen gewoon werken. De klok tikt meedogenloos door….
En wij? Wij vullen Marktplaats, rijden ritjes naar de Kringloopwinkel, het grof vuil en onze boot. Het materiële resultaat van ons leven tot nu wordt gewogen, gemeten en gesorteerd. Eerst aarzelend, maar nu steeds zekerder en doortastender. Van meer dan 200 vierkante meter leef en opbergoppervlak naar minder dan 60 m2 en 10 dozen. De 60 vierkante meters reizen straks met ons mee en de 10 dozen hebben een veilige plek aan de vaste wal. Voor het geval dat, voor ooit, voor misschien……